Ορέστης

Ω βοριές, φτερωτές, σεβαστές Ερινύες,
κατάμαυρο κι αχώνευτο κοπάδι
των δακρύων και των κτήνων
που ταράζετε τον άγριον αιθέρα,
εκδικήτες του φόνου,
τιμωροί των βλεμμάτων,
ικετεύω, ταπεινα σας ικετεύω.

Αφήστε τον Ορέστη,
να ξεχάσει της τρέλλας των αντροπαρμένων,
που το σέρνει δώθε-κείθε ναυαγό.
Σα θα μπει σε τρεχαντήρι
που το τίναξε πέρα ο θεός,
βουλιάζει μες στη συμφορά,
στο παμπάλαιο του πόνου το κύρηγμα.